Porekla njihovih naziva je teško dokučiti, jer su nastala iz jezika, kakav se govorio pre XVI veka. U međuvremenu, mnogi glasovi su se promenili, reči izašle iz upotrebe ili izmenile svoje značenje, ali su se nazivi mesta zadržali, prenosi Telegraf.

Osim ovih postoji još mnogo mesta čiji su nazivi neuobičajeni. Predstavljamo vam neka od njih.

 U opštini Gadžin Han, nedaleko od Niša, nalazi se Ličje. Ima oko 400 stanovnika čija je prosečna starost oko 58 godina. Prema turskom popisu nahije Niš iz 1516. godine, ovo mesto bilo je jedno od 111 sela nahije. Nosilo je ime Lisce, a imalo je oko 50 kuća.

Naziv sela Visočka Ržana upućuje na raž, koja odlično uspeva u ovom području. Međutim prema jednoj legendi, naziv je dobilo prema jakom vetru koji “reže” dok duva. Selo je oko 26 kilometara udaljeno od Pirota. Prema popisu iz 2011. godine ima samo 32 stanovnika. Nalazi se na Staroj planini i u potpunosti je naseljeno Srbima. Prosečna starost stanovništva je više od 72 godine.

 Neobično ime ima i selo Gornje Gare u opštini Crna Trava. Ima tek nekoliko desetina stanovnika. Predanje koje se prenosi o načinu nastanka imena ovog sela potiče iz vremena kada je Srbija bila pod Turcima. Priča se da su doseljenici iz Srbije došli u sukob sa njima kada su ubili nekoliko Turaka. Oni su tada poneli mali imetak, poveli belu kravicu i napustili stari zavičaj. Zaustavili su se na šumakom proplanku, posekli nešto bukove šume koja se zvala Garski Rid, pa je ovo mestašce nazvano Gornje Garine odnosno Gornje Gare.

 Po drugom predanju, u ovim krajevima je živeo čovek po imenu Ivan. Jednoga dana krenuo je u lov kroz gustu, neprohodnu šumu prepunu srnama, košutama i divljači. Spazio jednu srnu koju je odmah nanišanio. Tada se pred njim stvorila vila koja mu je zabranila da puca. Ivan je nije poslušao i ona ga je oslepela. Dugo je tu stajao, dok konačno nije smogao snage da krene kući. On je uzeo svoju pušku i koristio je kao štap kako bi došao do kuće. Pošto je slepi Ivan došao kući “po pušci”, selo je dobilo ime Popučci, što se kasnije promnilo u Popučke.

Do kraja Prvog svetskog rata (1918. godine) pripadalo je Bugarskoj, a njegovo ime promenjeno je prvi put između dva rata u Aleksandrovac, po kralju Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca Aleksandru Karađorđeviću. Naziv Zlokuće vraćen je 1947. godine, da bi 1993. ponovo dobio naziv Aleksandrovac.