Životopis Episkopa srednjoevropskog Sergija

Novoizabrani Episkop srednjoevropski Arhimandrit Sergije (Karanović) rođen je 4. jula 1975. godine od roditelja, oca Petra i majke Mike, rođene Benić, u Bačkoj Palanci, dobivši na krštenju ime Zoran. Prema porodičnom porijeklu i roditeljskom zavičaju potiče iz mjesta Boboljusci, koje se nalazi u neposrednoj blizini Martin Broda. Osnovnu školu završio je u rodnom mjestu, odakle 1990. godine, po blagoslovu Njegovog Preosveštenstva Episkopa bačkog g. Irineja, odlazi u Bogosloviju Sveta Tri Jerarha, u manastiru Krka. Školovanje u ovom bogoslovskom učilištu završava sa uspjehom, u vremenu najvećeg rasplamsavanja rata u Republici Hrvatskoj 1995. godine, a uoči samog egzodusa i stradanja krajiških Srba. Iste godine dobija blagoslov i kanonski otpust od Episkopa bačkog G. Irineja i prijem u Eparhiju bihaćko-petrovačku, koja je takođe trpjela ratna stradanja u jesen 1995. godine i upodobila se biblijskoj slici „merzosti zapuščenija“. Bilo je neke simbolike da u godini najveće opustjelosti, materijalnog razaranja i ljudske muke, budući otac Sergije od strane crkvenih vlasti bude određen da služi Bogu Živom i Istinitom, upravo u Bosanskoj Krajini, u postojbini svoga plemena i svoga prezimena.

Uslijed ratnih dešavanja Zoran Karanović zamonašen je 12. avgusta 1995. godine u manastiru Gomionica, dobivši na monašenju ime Sergije. Novi monah, položivši zavjet poslušnosti, bezbračnosti i siromaštva, dolazi na čudesan način do mjesta svojih predaka, postavši pričislen bratiji istorijskog manastira Rmanj, koji se nalazi u Martin Brodu. Nedugo prije završetka rata u Bosni i Hercegovini, zajedno sa bratijom manastira Rmanj, biva prognan u Srbiju, gdje ga prima blažene uspomene tadašnji Episkop banatski Hrizostom (Stolić) i raspoređuje na službu u manastiru Vojlovica kod Pančeva. U pomenutom manastiru rukopoložen je u čin đakona, 31. oktobra 1995. godine, a iste godine upisuje, kao redovni student, Bogoslovski fakultet u Beogradu.

Po blagoslovu Njegovog Preosveštenstva Episkopa bihaćko-petrovačkog G. Hrizostoma (Jevića), prekida redovne studije i 1996. godine odlazi u Njemačku, da kao đakon bude na ispomoći tamošnjem Episkopu srednjoevropskom G. Konstantinu, u manastiru Presvete Bogorodice u Himelstiru. Školske 1997./1998. godine odlazi na usavršavanje njemačkog jezika u Regensburg.

Po završetku ovog poslušanja, vratio se u svoj matični manastir Rmanj u Martin Brod. Povratak manastirskog bratstva pratio je i srpski narod. U manastiru Rmanj dobija poslušanje i obavlja dužnost ekonoma. Rukopoložen je u čin prezvitera 5. aprila 1998. godine u Šipovu od strane Njegovog Preosveštenstva Episkopa bihaćko-petrovačkog G. Hrizostoma. Iste godine biva postavljen za administratora parohija u Drvaru, Prekaji i Velikom Cvijetniću.

Od 1998. do 2002. godine, predavao je vjeronauku u Drvaru, Martin Brodu i Prekaji, a 2000. godine biva postavljen za arhijerejskog zamjenika u djelu Eparhije bihaćko-petrovačke na teritoriji Federacije Bosne i Hercegovine, što je u poslijeratnim godinama bio izazov prožet nepovjerenjem i iskušenjima porušenih međuljudskih i međuvjerskih odnosa. Takođe je obavljao dužnost arhijerejskog namjesnika u namjesništvima grahovsko-drvarskom, petrovačko-bihaćkom i lijevljansko-glamočkom, gdje je bio obavezan da unaprijeđuje duhovni život, organizuje bogosluženja, crkvene sabore, i na taj način ohrabruje narod na povratak i uspostavljanje redovnog stanja.

Godine 2001. položio je stručni ispit za vjeroučitelja na Pravoslavnom bogoslovskom fakultetu u Beogradu.

Zbog pokazane revnosti u obnovi duhovnog života na parohiji drvarskoj, biva odlikovan činom sinđela na praznik Vaznesenja Gospodnjeg, 13. juna 2002. godine u Drvaru.

Na Blagovijesti, 7. aprila 2004. godine u manastiru Rmanj, proizveden je u čin protosinđela.

Po blagoslovu Episkopa bihaćko-petrovačkog G. Hrizostoma, 2005. godine odlazi u Grčku, gdje na Aristotelovom Univerzitetu u Solunu upisuje studije pravoslavne teologije, koje 2010. godine, kao redovan student okončava sa vrlo dobrim uspjehom.

Uslijed truda u obnovi manastira Rmanj, prije svega izgradnje novog manastirskog konaka, odlikovan je pravom nošenja naprsnog krsta 2. oktobra 2005. godine.

Dana 5. oktobra 2008. godine, zbog pokazane svešteničke revnosti i pastirske brige, odlikovan je činom igumana u manastiru Rmanj.

U čin arhimandrita, proizveden je blagoslovom Njegovog Preosveštenstva Episkopa bihaćko-petrovačkog G. Atanasija (Rakite), a rukom Njegovog Preosveštenstva Episkopa dalmatinskog G. Fotija (Sladojevića), na Blagovijesti 7. aprila 2014. godine u svome manastiru, svetonikolajevskoj obitelji u Rmnju, gdje ga je zatekao i izbor za Episkopa bogomčuvane Eparhije srednjoevropske, a na redovnom proljetnom zasjedanju Svetog Arhijerejskog Sabora SPC-e u Beogradu, 23. maja 2014. godine.